تبريز 7 اسفن 1384
تبريز7 اسفند 1384
حركت هويت طلبانه اي كه در آذربايجان در جريان است با توجه به اعصار و سنوات گذشته از ويژگي هاي خاصي نسبت به قبل برخوردار است كه علت آن را ميتوان در گستره بسيار وسيع و توده اي آن دانست . اگر تا ديروزهرجريان فكري داراي متولي خاصي به نام روشنفكر و پيشرو بود ، امروز در آذربايجان اين تابوي كم جواب ، شكسته شده است و جريانات فكري با تصميم توده اي و تاييد كلي جاري ميگردد. چنين حركتي طبعا به نسبت گستره خود تبعات گسترده اي هم دارد كه از محدود نمودن حركت به فازهاي مشخص وافراد انگشت شمار جلوگيري مينمايد و هزاران و ميليونها آذربايجاني را با خود هم راي و هم نظر مينمايد . پايداري حركت ملي در كنار رشد بالسويه آن يك استثناي تاريخي است كه سالها بعد هر تئوري پرداز تاريخ نگاري بي ترديد به آن معترف خواهد بود .بر خلاف نظر غير اصولي برخي از مسئولان كه در پشت اين حركت بدنبال فرد خاص و يا حتي بسيار نا آگاهانه تر ، بدنبال كشور و يا حاكميت خاصي هستند ، اين حركت تا اين لحظه تنها با اتكا به شعور ملي و فراگير مردم آذربايجان به حيات خود ادامه داده است و از آنجا كه پايه اول صحيح و اصولي گذارده شده است به يقين ميتوان گفت كه اين حركت تا انتها نيزبدين صورت خواهد بود .
آنچه كه دانشمندان و جامعه شناسان پس از سالها صرف وقت و مطالعه به نام [ شعور ملي و مدني ] شناخته و ابراز نموده اند ، قرنهاي قرن است كه در آدربايجان به نام [ ائل گوزو ، ائل سوزو ] يعني [ بينش جمعي و سخن جمعي ] در جريان است . حركت ملي آذربايجان در وحله اول با تاسي به فرهنگ اصيل آذربايجاني بناي خود را بر امكانات معقول و زواياي ممكن گذاشته و آنچه كه امروز به نام راي گيري و رفراندم در جوامع مدني صورت مي پذيرد ، در جامعه آذربايجاني و در بطن حركت ملي به نام [ طلب عمومي ] به كار گرفته ميشود .عموم مردم بويژه فعالان از هر رديف و طبقه ، در كنار پرورش دادن خود و اطرافيان ، نسبت به محدوده عملكرد ديگر فعالان نيز مترصد بوده و هرگونه فكر صحيح و سازنده اي بلافاصله مورد استقبال قرار ميگيرد . و هرگونه سهو و اشتباهي بلافاصله بايكوت ميگردد. اين امر شايد بدون دسترسي به ابزار و ادوات خبررساني و اطلاع رساني چون راديو وتلويزيون و نشريات و مجامع ...به نظر ايده آليستي بيايد و تا حدي تعارف مآبانه بنمايد اما براي اين ادعا كافي است به حضور آذربايجانيها در محافل و مناسبت ها و مقاطع مورد لزوم حركت و در مقابل به عدم حضور گسترده آنها در محافل و مقاطع ...غير ضرور حركت توجه شود .
مناسبت هايي كه به جهت تداوم حركت بر پا ميشود عليرغم فشارهاي امنيتي و گاه پليسي ، بدون استثنا صدها آإربايجاني را در نكته مورد نظر جمع مينمايد . و جالب است كه عليرغم تمامي تمهيداتي كه براي آشوبگر نماياندن فعال حركت ملي انجام مي پذيرد ، فعالان در نهايت متانت و صبر به هيچوجه از محدوده ويژه حركت خارج نمي گردند و بازداشت و دادگاه و حبس و زندان را به شورش و انقلاب و آشوب و غيره ، همانند آنكه در خوزستان و كردستان و سيستان و...گاهگاهي ديده ميشود ، ترجيح ميدهند .چنين ملت دارا و با عزت اين متانت و صبر و فهم خودرا از تاريخ هفت هزارساله خوددارد. چراكه آذربايجاني زماني كه چشم گشوده است خود را داراي آب و خاك و ملت تعريف شده و تاييد شده اي يافته است فلذا جدال براي تصاحب آب و خاك ديگران و يا مصادره هويت ديگران بري آذربايجاني بي معني است . هزاران قلعه برافراشته در جاي جاي آذربايجان نشان ار تعدي ها و تجاوزاتي است كه در حق خاك وي صورت پذيرفته است . اگر روزي آذربايجاني براي حفظ خاك و دودمان خويش به بر افراشتن قلعه ها اكتفا ميكرد ، درسايه تحولات صنعتي و فكري و سياسي عصر حاضر ، وي خود را ملزم به برافراشتن قلعه نه در گذرها و تنگه ها بلكه در مغزها و ذهن هاي مردم خود مي بيند .
بخشيدن دو سوم از خاك خود به ديگران در طول دويست سال گذشته ، اين تجربه تلخ و در عين حال عبرت آموز را براي آذربايجاني داشت كه به اميد پايتخت نشستن و به اميد شاهان و سلطانان ماندن نتيجه اي جز فلاكت و شكست براي وي نخواهد داشت . در معاهدات شرم آور تركمانچاي و گلستان هيچ آذربايجاني مقيم آذربايجان حضور و نظر نداشت . اين عافيت طلبان مركز نشين بودند كه بر روي كاغذهايي مرزهارا تغيير ميدادند و فهم و شعورشان تا آن حد نبود كه فرق بين كاغذ و خاك را در يابند . حفظ پايتخت و حفظ حكومت تنها مسئله مهم مد نظر آنان بود و تنها خطري را جدي ميگرفتند كه در بيخ گوش قصرهايشان اتفاق بيفتد . خوشبختانه پس از انقلاب و خلع يد هميشگي از پادشاهان و عافيت طلبان ، مسئله حساسيت مرزها و مناطق مرزي در رديف پايتخت قرار گرفت . حتي فراتر از مرزها ، مسائل مشترك با ديگر ملل نيز مورد توجه قرار گرفت . حمايت ملت و دولت از جنبش هاي آزادي بخشي چون منطقه خاورميانه ، عليرغم فاصله جغرافيايي – زباني – نژادي .. كاملا محق مينمود . چراكه طمع زياده خواهان تمامي ندارد و اشتهاي آنان سيري ناپذير مي نمايد .
حركت ملي آذربايجان با سهيم شدن در جريانات بين المللي و جهاني نه تنها بري حفظ خود مي جنگد بلكه سعي دارد راه هر تجاوز و تعدي ، جنگ و نسل كشي را از سوي همسايگان نه چندان خوش سابقه خود تا حد امكان مسدود نمايد . اگر ارامنه در قاراباغ آذربايجان تنها به دليل شهروندي 11% از ارامنه قاراباغ ، آنجارا اشغال نمودند و فجايع بي شماري در آن خاك مقدس به بار آوردند ، هيچ تضميني نميتوان يافت كه با ادعاي 3% ارامنه ساكن ايران ، روزي نيز به صرافت اشغال ايران نيفتند !! البته وجود نقشه هاي ارمنستان بزرگ حتي در كليساهاي ارامنه اصفهان ( يعني در قلب ايران ) خود مويد اين ادعاست و عزاداري به خاطر مرگ سفير ارمنستان در ژاپن نيز مويد اين امر است كه ارامنه ايراني وابستگي خودرا به دولت ارمنستان چندان هم پنهان نمي نمايند . البته ارامنه حق دارند نسبت به تمامي ارامنه جهان علاقمند و وابسته مذهبي باشند اما وابستگي سياسي به دولت هايي خاص و ادعاهاي ارضي و تعرضي هيچ توجيه عقل پسندي ندارد.
تبريز در چهار اسفند هزاروسيصد و هشتاد و چهار ، نمايشي از رشد سياسي مردم خودرا نشان داد كه اگر از سويي نشانگر حمايت مردم آذربايجان از مسلمانان قاراباغ بود ، از سوي ديگر نشانگر عدم شفافيت سياست دولت حاضر در برابر اين مسئله است . برخورد انتظامي و بازداشت حاضران در اين حمايت ، سياست يك بام و دو هوايي را تفهيم ناظران مينمايد . مسلمانان قاراباغ كه قتل عام شدند نه تنها روزي ايراني بودند بلكه هنوز هم مشتركات بسياري را با ملت ايران دارند و اين خود براي حمايت از آوارگان باقي مانده از آن يورش سبعانه كافي است . مسامحه و معامله دولت هاي حاكم بر آذربايجان بر سر مسئله قاراباغ نمي تواند دليل محكمه پسندي براي صرفنظر نمودن آذربايجانيان هويت طلب و ديگر مسلمانان جهان در محكوم نمودن فجايع چهارده سال پيش قاراباغ باشد . در فلاكت آن هموطنان آواره و هلاك يافته همين بس كه دولت آنها نيز چندان جديتي در امر آنها نمي نمايد و هنوز هم مذاكرات جدي را در پشت درهاي بسته انجام ميدهد و شعارهاي عوامفريبانه و تند وتيز را در رويارويي با مردم سر مي دهند !
تبريز بي ترديد راه صحيحي را در پيش گرفته است .
زهره وفايي
www.zohre-az.blogspot.com
zohre_az@yahoo.com
حركت هويت طلبانه اي كه در آذربايجان در جريان است با توجه به اعصار و سنوات گذشته از ويژگي هاي خاصي نسبت به قبل برخوردار است كه علت آن را ميتوان در گستره بسيار وسيع و توده اي آن دانست . اگر تا ديروزهرجريان فكري داراي متولي خاصي به نام روشنفكر و پيشرو بود ، امروز در آذربايجان اين تابوي كم جواب ، شكسته شده است و جريانات فكري با تصميم توده اي و تاييد كلي جاري ميگردد. چنين حركتي طبعا به نسبت گستره خود تبعات گسترده اي هم دارد كه از محدود نمودن حركت به فازهاي مشخص وافراد انگشت شمار جلوگيري مينمايد و هزاران و ميليونها آذربايجاني را با خود هم راي و هم نظر مينمايد . پايداري حركت ملي در كنار رشد بالسويه آن يك استثناي تاريخي است كه سالها بعد هر تئوري پرداز تاريخ نگاري بي ترديد به آن معترف خواهد بود .بر خلاف نظر غير اصولي برخي از مسئولان كه در پشت اين حركت بدنبال فرد خاص و يا حتي بسيار نا آگاهانه تر ، بدنبال كشور و يا حاكميت خاصي هستند ، اين حركت تا اين لحظه تنها با اتكا به شعور ملي و فراگير مردم آذربايجان به حيات خود ادامه داده است و از آنجا كه پايه اول صحيح و اصولي گذارده شده است به يقين ميتوان گفت كه اين حركت تا انتها نيزبدين صورت خواهد بود .
آنچه كه دانشمندان و جامعه شناسان پس از سالها صرف وقت و مطالعه به نام [ شعور ملي و مدني ] شناخته و ابراز نموده اند ، قرنهاي قرن است كه در آدربايجان به نام [ ائل گوزو ، ائل سوزو ] يعني [ بينش جمعي و سخن جمعي ] در جريان است . حركت ملي آذربايجان در وحله اول با تاسي به فرهنگ اصيل آذربايجاني بناي خود را بر امكانات معقول و زواياي ممكن گذاشته و آنچه كه امروز به نام راي گيري و رفراندم در جوامع مدني صورت مي پذيرد ، در جامعه آذربايجاني و در بطن حركت ملي به نام [ طلب عمومي ] به كار گرفته ميشود .عموم مردم بويژه فعالان از هر رديف و طبقه ، در كنار پرورش دادن خود و اطرافيان ، نسبت به محدوده عملكرد ديگر فعالان نيز مترصد بوده و هرگونه فكر صحيح و سازنده اي بلافاصله مورد استقبال قرار ميگيرد . و هرگونه سهو و اشتباهي بلافاصله بايكوت ميگردد. اين امر شايد بدون دسترسي به ابزار و ادوات خبررساني و اطلاع رساني چون راديو وتلويزيون و نشريات و مجامع ...به نظر ايده آليستي بيايد و تا حدي تعارف مآبانه بنمايد اما براي اين ادعا كافي است به حضور آذربايجانيها در محافل و مناسبت ها و مقاطع مورد لزوم حركت و در مقابل به عدم حضور گسترده آنها در محافل و مقاطع ...غير ضرور حركت توجه شود .
مناسبت هايي كه به جهت تداوم حركت بر پا ميشود عليرغم فشارهاي امنيتي و گاه پليسي ، بدون استثنا صدها آإربايجاني را در نكته مورد نظر جمع مينمايد . و جالب است كه عليرغم تمامي تمهيداتي كه براي آشوبگر نماياندن فعال حركت ملي انجام مي پذيرد ، فعالان در نهايت متانت و صبر به هيچوجه از محدوده ويژه حركت خارج نمي گردند و بازداشت و دادگاه و حبس و زندان را به شورش و انقلاب و آشوب و غيره ، همانند آنكه در خوزستان و كردستان و سيستان و...گاهگاهي ديده ميشود ، ترجيح ميدهند .چنين ملت دارا و با عزت اين متانت و صبر و فهم خودرا از تاريخ هفت هزارساله خوددارد. چراكه آذربايجاني زماني كه چشم گشوده است خود را داراي آب و خاك و ملت تعريف شده و تاييد شده اي يافته است فلذا جدال براي تصاحب آب و خاك ديگران و يا مصادره هويت ديگران بري آذربايجاني بي معني است . هزاران قلعه برافراشته در جاي جاي آذربايجان نشان ار تعدي ها و تجاوزاتي است كه در حق خاك وي صورت پذيرفته است . اگر روزي آذربايجاني براي حفظ خاك و دودمان خويش به بر افراشتن قلعه ها اكتفا ميكرد ، درسايه تحولات صنعتي و فكري و سياسي عصر حاضر ، وي خود را ملزم به برافراشتن قلعه نه در گذرها و تنگه ها بلكه در مغزها و ذهن هاي مردم خود مي بيند .
بخشيدن دو سوم از خاك خود به ديگران در طول دويست سال گذشته ، اين تجربه تلخ و در عين حال عبرت آموز را براي آذربايجاني داشت كه به اميد پايتخت نشستن و به اميد شاهان و سلطانان ماندن نتيجه اي جز فلاكت و شكست براي وي نخواهد داشت . در معاهدات شرم آور تركمانچاي و گلستان هيچ آذربايجاني مقيم آذربايجان حضور و نظر نداشت . اين عافيت طلبان مركز نشين بودند كه بر روي كاغذهايي مرزهارا تغيير ميدادند و فهم و شعورشان تا آن حد نبود كه فرق بين كاغذ و خاك را در يابند . حفظ پايتخت و حفظ حكومت تنها مسئله مهم مد نظر آنان بود و تنها خطري را جدي ميگرفتند كه در بيخ گوش قصرهايشان اتفاق بيفتد . خوشبختانه پس از انقلاب و خلع يد هميشگي از پادشاهان و عافيت طلبان ، مسئله حساسيت مرزها و مناطق مرزي در رديف پايتخت قرار گرفت . حتي فراتر از مرزها ، مسائل مشترك با ديگر ملل نيز مورد توجه قرار گرفت . حمايت ملت و دولت از جنبش هاي آزادي بخشي چون منطقه خاورميانه ، عليرغم فاصله جغرافيايي – زباني – نژادي .. كاملا محق مينمود . چراكه طمع زياده خواهان تمامي ندارد و اشتهاي آنان سيري ناپذير مي نمايد .
حركت ملي آذربايجان با سهيم شدن در جريانات بين المللي و جهاني نه تنها بري حفظ خود مي جنگد بلكه سعي دارد راه هر تجاوز و تعدي ، جنگ و نسل كشي را از سوي همسايگان نه چندان خوش سابقه خود تا حد امكان مسدود نمايد . اگر ارامنه در قاراباغ آذربايجان تنها به دليل شهروندي 11% از ارامنه قاراباغ ، آنجارا اشغال نمودند و فجايع بي شماري در آن خاك مقدس به بار آوردند ، هيچ تضميني نميتوان يافت كه با ادعاي 3% ارامنه ساكن ايران ، روزي نيز به صرافت اشغال ايران نيفتند !! البته وجود نقشه هاي ارمنستان بزرگ حتي در كليساهاي ارامنه اصفهان ( يعني در قلب ايران ) خود مويد اين ادعاست و عزاداري به خاطر مرگ سفير ارمنستان در ژاپن نيز مويد اين امر است كه ارامنه ايراني وابستگي خودرا به دولت ارمنستان چندان هم پنهان نمي نمايند . البته ارامنه حق دارند نسبت به تمامي ارامنه جهان علاقمند و وابسته مذهبي باشند اما وابستگي سياسي به دولت هايي خاص و ادعاهاي ارضي و تعرضي هيچ توجيه عقل پسندي ندارد.
تبريز در چهار اسفند هزاروسيصد و هشتاد و چهار ، نمايشي از رشد سياسي مردم خودرا نشان داد كه اگر از سويي نشانگر حمايت مردم آذربايجان از مسلمانان قاراباغ بود ، از سوي ديگر نشانگر عدم شفافيت سياست دولت حاضر در برابر اين مسئله است . برخورد انتظامي و بازداشت حاضران در اين حمايت ، سياست يك بام و دو هوايي را تفهيم ناظران مينمايد . مسلمانان قاراباغ كه قتل عام شدند نه تنها روزي ايراني بودند بلكه هنوز هم مشتركات بسياري را با ملت ايران دارند و اين خود براي حمايت از آوارگان باقي مانده از آن يورش سبعانه كافي است . مسامحه و معامله دولت هاي حاكم بر آذربايجان بر سر مسئله قاراباغ نمي تواند دليل محكمه پسندي براي صرفنظر نمودن آذربايجانيان هويت طلب و ديگر مسلمانان جهان در محكوم نمودن فجايع چهارده سال پيش قاراباغ باشد . در فلاكت آن هموطنان آواره و هلاك يافته همين بس كه دولت آنها نيز چندان جديتي در امر آنها نمي نمايد و هنوز هم مذاكرات جدي را در پشت درهاي بسته انجام ميدهد و شعارهاي عوامفريبانه و تند وتيز را در رويارويي با مردم سر مي دهند !
تبريز بي ترديد راه صحيحي را در پيش گرفته است .
زهره وفايي
www.zohre-az.blogspot.com
zohre_az@yahoo.com
posted by zohre @ 2:38 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home